GRY RODZINNE
Wodny Szlak
Przenieś się w czasy, gdy najlepszym środkiem transportu było spławianie towarów wodnym szlakiem!
cena:
50.90 PLNwysyłamy w: niedostępny
Podstawowe informacje:
liczba graczy: od 1 do 4
wiek: od 8 lat
czas gry: ok. 20 min.
wydawca: Fox Games
wersja językowa: polska
Opis
Celem gracza jest poprowadzenie swojej rzeki tak, aby jak najwięcej surowców dotarło do swoich miejsc docelowych, musi także odpowiednio rozmieścić porty i łąki. Gracz z największa liczbą punktów wygrywa.
Wodny szlak ma bardzo proste i intuicyjne zasady oraz oferuje możliwość rozgrywki jednoosobowej. Doskonale sprawdzi się w każdej grupie wiekowej i przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom gier kafelkowych!
Recenzje naszych klientów:
zaloguj się jeżeli chcesz dodać własną
dodano: 2019-07-22
Szybciutko i prosto
autor:
kopernik92
Jedna z fajniejszych gier ostatnio wydanych. Nie jest bardzo skomplikowana ale to właśnie jej urok.
Wodny szlak to szybka kafelkowa układanka od 1 do 4 graczy. Często porównywana do Carcassonne ale jedynie kafelki stanowią tu o podobieństwie. Carcassonne bez dodatków dość szybko staje się liniowe, wiemy co trzeba robić, tzn. bić się o miasta (bo najwięcej punktów), pamiętać o drogach i zwracać uwagę na klasztory bo można łatwo zarobić punkty. W Wodnym Szlaku też pewne rzeczy są bardziej punktowane ale można trochę pokombinować, no i też wszystko zależy jakie kafle nam dojdą.
Co do plusów:
+cena
+przepiękne ilustracje kafli, naprawdę dają klimat rzeki gdzieś niedaleko gór gdzie toczy się wycinka i transport rzeczny
+ładnie wydane
+prosta instrukcja
+wariant solo
+szybkie tłumaczenie zasad
Minusy:
-szybko się kończy, czasem ma się chęć pokombinować dłużej
-papierowa wypraska, może się uszkodzić w transporcie. Tak też było u mnie ale wydawca szybko mi ją wymienił
autor:
kopernik92
Jedna z fajniejszych gier ostatnio wydanych. Nie jest bardzo skomplikowana ale to właśnie jej urok.
Wodny szlak to szybka kafelkowa układanka od 1 do 4 graczy. Często porównywana do Carcassonne ale jedynie kafelki stanowią tu o podobieństwie. Carcassonne bez dodatków dość szybko staje się liniowe, wiemy co trzeba robić, tzn. bić się o miasta (bo najwięcej punktów), pamiętać o drogach i zwracać uwagę na klasztory bo można łatwo zarobić punkty. W Wodnym Szlaku też pewne rzeczy są bardziej punktowane ale można trochę pokombinować, no i też wszystko zależy jakie kafle nam dojdą.
Co do plusów:
+cena
+przepiękne ilustracje kafli, naprawdę dają klimat rzeki gdzieś niedaleko gór gdzie toczy się wycinka i transport rzeczny
+ładnie wydane
+prosta instrukcja
+wariant solo
+szybkie tłumaczenie zasad
Minusy:
-szybko się kończy, czasem ma się chęć pokombinować dłużej
-papierowa wypraska, może się uszkodzić w transporcie. Tak też było u mnie ale wydawca szybko mi ją wymienił
Otwierając pudełko z „Wodnym szlakiem” nie można nie mieć skojarzeń z „Carcassonne”. Kafelki dostawiane do głównego kafla, zliczanie punktów z różnych źródeł… skojarzenia nasuwają się same. Dla mnie to dobre skojarzenie. Co więcej, mimo podobieństw, „Wodny szlak” operuje na nieco innych podstawach, przez co nie ma się wrażenia, że gra się w podróbkę hitowej planszówki.
Celem gry jest zdobywanie punktów za łąki (są w narożnikach kafelków), porty, tartaki i młyny (wszystkie trzy są w centrum, przy rzece). Przy każdym młynie i tartaku jest most, który „odcina” dalszy transport rzeką. By zdobyć za nie punkty, musi do nich trafić odpowiednia liczba surowców (mąki i drewna). Podróż odbywa się wyłącznie w dół rzeki (kierunek prądu określa kafel startowy podwójnego rozmiaru), trzeba więc uważnie stawiać kolejne kafelki. Porty liczy się raz – za najdłuższą trasę nieprzedzieloną mostami.
Oczywiście rzeka nie może płynąć w kółko.
Gra składa się z 13 rund. W każdej wybiera się jeden z trzech kafli na ręce, następnie przekazuje pozostałe dwa sąsiadowi. Każdy dobiera trzeci kafel i rozpoczyna się kolejna runda. Sztuka polega na tym by przewidzieć jakie trasy uda się zrealizować, następnie na „odcinaniu” zrealizowanych tartakami lub młynami (przy których zawsze jest most) i szukaniu kolejnych surowców. Pierwszą partię robi się trochę na czuja, ale już przy drugiej można zacząć planować.
Grę testowałem w wariancie 4-osobowym i sprawdziła się znakomicie, choć 7-latkowi trzeba było trochę pomagać z ustawianiem kafli tak, by zyskał jak najwięcej punktów. Na duży plus muszę policzyć brak negatywnej interakcji (grając z dzieciakami wolę kiedy nie musimy rywalizować o surowce albo trasy, jak np. w „Ticket to Ride”). Nie wiem czy gra jest dobrze zbalansowana (młyny i wiatraki mogą wymagać 1, 2 albo 3 surowców, ale trzypunktowy wcale nie jest najbardziej wydajny – bardziej opłaca się zrobić trzy 2-punktowe, niż dwa 3-punktowe), ale jest zbyt wcześnie bym mógł to ocenić. Mamy za sobą kilka partii i na tych kilku na pewno się nie skończy. Dużym plusem gry jest też czas trwania – krótka partia to gwarancja, że młodsze dzieciaki będą skoncentrowane do końca trzynastej rundy.