PROFIL
Historia recenzji i ocen użytkownika gregoldi
Epoka Kamienia
pozycja obowiązkowa,
Epoka Kamienia jest doskonałą pozycją dla początkujących jak i doświadczonych graczy. Generuje dobre emocje, zmusza do planowania, obserwowania strategii innych graczy, nie męczy. Jest klimatyczna, bardzo miła „w dotyku” i dla oka. Jest świetną pozycją dla 2, 3 i 4 graczy. W każdym z tych wariantów nic nie traci z grywalności.
Tę grę mam już kilka lat. Rozegrałem wiele partii dlatego mogę (chcę) podzielić się z Wami spostrzeżeniami na jej temat
Wykonanie :
pudełko, plansza główna,wioski graczy oraz chatki do budowy wykonane są z grubego kartonu, trwałe i bardzo miłe dla oka. Piękne grafiki na planszy głównej zachęcają do częstego na nią spoglądania. Ta plansza żyje!
surowce występujące w grze (drewno,cegła,kamienie i złoto) wykonane z drewna to wzór dla innych gier wykorzystujących takie elementy. Dość powiedzieć, że podczas rozgrywek wielu graczy mimowolnie bawi się nimi, przestawia niczym żetonami w kasynie zastanawiając się nad swoim ruchem.
markery żywności, narzędzia oraz karty wynalazków trwałe . Karty okraszone estetyczną, intuicyjną ikonografią.
kubek i kości to moje ulubione elementy w grze. Wykonany z grubej skóry kubek (posiadający swój specyficzny zapach) oraz drewniane (nie plastikowe!) kości wyglądają niezmiernie klimatycznie. Mieszanie kości przed rzutem generuje niepowtarzalny dźwięk dodając uroku tej operacji.
Reasumując – wykonanie gry na wzorcowym poziomie
Instrukcja:
na kredowym papierze, kolorowa, zrozumiała i krótka. Gra jest łatwa do opanowania dla nowicjuszy w planszówkowym świecie jak i dla dzieci (grałem z powodzeniem z 8 latkami)
Mechanika:
rozmieszczanie pracowników (worker placement). Polega ona na wysyłaniu swoich członków rodziny (wioski) do wykonania konkretnych prac. Gracze kolejno wykonując po jednym ruchu wybierają swoje akcje z puli dostępnych dla wszystkich graczy (przynoszą do wioski surowce, polują, zdobywają narzędzia ułatwiające zdobywanie surowców oraz karty wynalazków, rozmnażają się czy też koszą zboże). Przebiega to bardzo sprawnie, nie ma przestojów lecz generuje sporo emocji (każdy z grających dokonuje wyboru z szeregu atrakcyjnych, dostępnych akcji, rezerwując je dla siebie, niejednokrotnie blokując przeciwnika). W grze występuje zjawisko tzw „krótkiej kołderki” (chciałoby się zrobić w swoim ruchu znacznie więcej niż to jest możliwe). Dochodzą do tego emocje związane z rzutami kośćmi, co sugeruje ogromną losowość, lecz zasady są tak skonstruowane, że ewidentny brak szczęścia w kilku rzutach nie wpływa zasadniczo na końcowy wynik.
Podsumowanie:
gra doskonale sprawdzająca się przy rodzinnym stole, w gronie dzieci, młodzieży, rodziców dziadków, znajomych i przyjaciół.
Pozycja obowiązkowa !
pozycja obowiązkowa,
Epoka Kamienia jest doskonałą pozycją dla początkujących jak i doświadczonych graczy. Generuje dobre emocje, zmusza do planowania, obserwowania strategii innych graczy, nie męczy. Jest klimatyczna, bardzo miła „w dotyku” i dla oka. Jest świetną pozycją dla 2, 3 i 4 graczy. W każdym z tych wariantów nic nie traci z grywalności.
Tę grę mam już kilka lat. Rozegrałem wiele partii dlatego mogę (chcę) podzielić się z Wami spostrzeżeniami na jej temat
Wykonanie :
pudełko, plansza główna,wioski graczy oraz chatki do budowy wykonane są z grubego kartonu, trwałe i bardzo miłe dla oka. Piękne grafiki na planszy głównej zachęcają do częstego na nią spoglądania. Ta plansza żyje!
surowce występujące w grze (drewno,cegła,kamienie i złoto) wykonane z drewna to wzór dla innych gier wykorzystujących takie elementy. Dość powiedzieć, że podczas rozgrywek wielu graczy mimowolnie bawi się nimi, przestawia niczym żetonami w kasynie zastanawiając się nad swoim ruchem.
markery żywności, narzędzia oraz karty wynalazków trwałe . Karty okraszone estetyczną, intuicyjną ikonografią.
kubek i kości to moje ulubione elementy w grze. Wykonany z grubej skóry kubek (posiadający swój specyficzny zapach) oraz drewniane (nie plastikowe!) kości wyglądają niezmiernie klimatycznie. Mieszanie kości przed rzutem generuje niepowtarzalny dźwięk dodając uroku tej operacji.
Reasumując – wykonanie gry na wzorcowym poziomie
Instrukcja:
na kredowym papierze, kolorowa, zrozumiała i krótka. Gra jest łatwa do opanowania dla nowicjuszy w planszówkowym świecie jak i dla dzieci (grałem z powodzeniem z 8 latkami)
Mechanika:
rozmieszczanie pracowników (worker placement). Polega ona na wysyłaniu swoich członków rodziny (wioski) do wykonania konkretnych prac. Gracze kolejno wykonując po jednym ruchu wybierają swoje akcje z puli dostępnych dla wszystkich graczy (przynoszą do wioski surowce, polują, zdobywają narzędzia ułatwiające zdobywanie surowców oraz karty wynalazków, rozmnażają się czy też koszą zboże). Przebiega to bardzo sprawnie, nie ma przestojów lecz generuje sporo emocji (każdy z grających dokonuje wyboru z szeregu atrakcyjnych, dostępnych akcji, rezerwując je dla siebie, niejednokrotnie blokując przeciwnika). W grze występuje zjawisko tzw „krótkiej kołderki” (chciałoby się zrobić w swoim ruchu znacznie więcej niż to jest możliwe). Dochodzą do tego emocje związane z rzutami kośćmi, co sugeruje ogromną losowość, lecz zasady są tak skonstruowane, że ewidentny brak szczęścia w kilku rzutach nie wpływa zasadniczo na końcowy wynik.
Podsumowanie:
gra doskonale sprawdzająca się przy rodzinnym stole, w gronie dzieci, młodzieży, rodziców dziadków, znajomych i przyjaciół.
Pozycja obowiązkowa !
Stone Age (edycja angielska)
Polecam,
Stone Age jest niezależną językowo doskonałą pozycją dla początkujących jak i doświadczonych graczy. Generuje dobre emocje, zmusza do planowania, obserwowania strategii innych graczy, nie męczy. Jest klimatyczna, bardzo miła „w dotyku” i dla oka. Jest świetną pozycją dla 2, 3 i 4 graczy. W każdym z tych wariantów nic nie traci z grywalności.
Tę grę mam już kilka lat. Rozegrałem wiele partii dlatego mogę (chcę) podzielić się z Wami spostrzeżeniami na jej temat
Wykonanie
Pudełko, plansza główna,wioski graczy oraz chatki do budowy wykonane są z grubego kartonu, trwałe i bardzo miłe dla oka. Piękne grafiki na planszy głównej zachęcają do częstego na nią spoglądania. Ta plansza żyje!
Surowce występujące w grze (drewno,cegła,kamienie i złoto) wykonane z drewna to wzór dla innych gier wykorzystujących takie elementy. Dość powiedzieć, że podczas rozgrywek wielu graczy mimowolnie bawi się nimi, przestawia niczym żetonami w kasynie zastanawiając się nad swoim ruchem.
Markery żywności, narzędzia oraz karty wynalazków trwałe. Karty okraszone estetyczną, intuicyjną ikonografią.
Kubek i kości to moje ulubione elementy w grze. Wykonany z grubej skóry kubek (posiadający swój specyficzny zapach) oraz drewniane (nie plastikowe!) kości wyglądają niezmiernie klimatycznie. Mieszanie kości przed rzutem generuje niepowtarzalny dźwięk dodając uroku tej operacji.
Reasumując – wykonanie gry na wzorcowym poziomie
Instrukcja
Na kredowym papierze, kolorowa, zrozumiała i krótka. Gra jest łatwa do opanowania dla nowicjuszy w planszówkowym świecie jak i dla dzieci (grałem z powodzeniem z 8 latkami)
Mechanika
Rozmieszczanie pracowników (worker placement). Polega ona na wysyłaniu swoich członków rodziny (wioski) do wykonania konkretnych prac. Gracze kolejno wykonując po jednym ruchu wybierają swoje akcje z puli dostępnych dla wszystkich graczy (przynoszą do wioski surowce, polują, zdobywają narzędzia ułatwiające zdobywanie surowców oraz karty wynalazków, rozmnażają się czy też koszą zboże). Przebiega to bardzo sprawnie, nie ma przestojów lecz generuje sporo emocji (każdy z grających dokonuje wyboru z szeregu atrakcyjnych, dostępnych akcji, rezerwując je dla siebie, niejednokrotnie blokując przeciwnika). W grze występuje zjawisko tzw „krótkiej kołderki” (chciałoby się zrobić w swoim ruchu znacznie więcej niż to jest możliwe). Dochodzą do tego emocje związane z rzutami kośćmi, co sugeruje ogromną losowość, lecz zasady są tak skonstruowane, że ewidentny brak szczęścia w kilku rzutach nie wpływa zasadniczo na końcowy wynik.
Podsumowanie
Gra doskonale sprawdzająca się przy rodzinnym stole, w gronie dzieci, młodzieży, rodziców dziadków, znajomych i przyjaciół.
Pozycja obowiązkowa !
Polecam,
Stone Age jest niezależną językowo doskonałą pozycją dla początkujących jak i doświadczonych graczy. Generuje dobre emocje, zmusza do planowania, obserwowania strategii innych graczy, nie męczy. Jest klimatyczna, bardzo miła „w dotyku” i dla oka. Jest świetną pozycją dla 2, 3 i 4 graczy. W każdym z tych wariantów nic nie traci z grywalności.
Tę grę mam już kilka lat. Rozegrałem wiele partii dlatego mogę (chcę) podzielić się z Wami spostrzeżeniami na jej temat
Wykonanie
Pudełko, plansza główna,wioski graczy oraz chatki do budowy wykonane są z grubego kartonu, trwałe i bardzo miłe dla oka. Piękne grafiki na planszy głównej zachęcają do częstego na nią spoglądania. Ta plansza żyje!
Surowce występujące w grze (drewno,cegła,kamienie i złoto) wykonane z drewna to wzór dla innych gier wykorzystujących takie elementy. Dość powiedzieć, że podczas rozgrywek wielu graczy mimowolnie bawi się nimi, przestawia niczym żetonami w kasynie zastanawiając się nad swoim ruchem.
Markery żywności, narzędzia oraz karty wynalazków trwałe. Karty okraszone estetyczną, intuicyjną ikonografią.
Kubek i kości to moje ulubione elementy w grze. Wykonany z grubej skóry kubek (posiadający swój specyficzny zapach) oraz drewniane (nie plastikowe!) kości wyglądają niezmiernie klimatycznie. Mieszanie kości przed rzutem generuje niepowtarzalny dźwięk dodając uroku tej operacji.
Reasumując – wykonanie gry na wzorcowym poziomie
Instrukcja
Na kredowym papierze, kolorowa, zrozumiała i krótka. Gra jest łatwa do opanowania dla nowicjuszy w planszówkowym świecie jak i dla dzieci (grałem z powodzeniem z 8 latkami)
Mechanika
Rozmieszczanie pracowników (worker placement). Polega ona na wysyłaniu swoich członków rodziny (wioski) do wykonania konkretnych prac. Gracze kolejno wykonując po jednym ruchu wybierają swoje akcje z puli dostępnych dla wszystkich graczy (przynoszą do wioski surowce, polują, zdobywają narzędzia ułatwiające zdobywanie surowców oraz karty wynalazków, rozmnażają się czy też koszą zboże). Przebiega to bardzo sprawnie, nie ma przestojów lecz generuje sporo emocji (każdy z grających dokonuje wyboru z szeregu atrakcyjnych, dostępnych akcji, rezerwując je dla siebie, niejednokrotnie blokując przeciwnika). W grze występuje zjawisko tzw „krótkiej kołderki” (chciałoby się zrobić w swoim ruchu znacznie więcej niż to jest możliwe). Dochodzą do tego emocje związane z rzutami kośćmi, co sugeruje ogromną losowość, lecz zasady są tak skonstruowane, że ewidentny brak szczęścia w kilku rzutach nie wpływa zasadniczo na końcowy wynik.
Podsumowanie
Gra doskonale sprawdzająca się przy rodzinnym stole, w gronie dzieci, młodzieży, rodziców dziadków, znajomych i przyjaciół.
Pozycja obowiązkowa !
